Joanna Szczęsna

Prawdziwa przyczyna, dla której Anka Kowalska złamała pióro, raczej jednak nie miała nic wspólnego z "obietnicami" panów z SB. Przestała pisać, bo KOR tak bardzo rozpanoszył się w jej życiu (wyjazdy do Radomia na procesy uczestników wydarzeń czerwcowych, przepisywanie na maszynie bibuły, niekończące się zebrania, zbieranie podpisów pod listami protestacyjnymi do władz, praca nad kartoteką represji - to zaledwie część jej aktywności), że na nic innego poza snem i etatowymi obowiązkami nie wystarczało jej ni czasu, ni siły.

Powiedzenie, że to margines, uspokaja sumienia. Skoro zbrodnie popełniał margines, to wykluczymy go ze wspólnoty narodowej i wspólnota pozostanie czysta. A tymczasem zbrodni dokonywali zupełnie zwyczajni ludzie.
Pozwolę sobie przytoczyć tytuły waszych książek, które ukażą się wkrótce: "Jest taki piękny, słoneczny dzień. Losy Żydów szukających ratunku na wsi polskiej" - Barbara Engelking - i "Judenjagd. Polowanie na Żydów, 1942-1945. Studium pewnego powiatu" - Jan Grabowski. One mówią same za siebie.

Zawierający blisko 300 fotografii i pieczołowicie przygotowany album "Getto Łódzkie Litzmannstadt getto 1940-1944" to publikacja o wyjątkowym ładunku informacji i temperaturze emocji.

Język protokołów ze śledztwa to odrębna sprawa. Część mediów lubuje się w cytowaniu takich na przykład fragmentów: "Celowo zatajałem pewne fakty, ażeby uchronić niektóre osoby od odpowiedzialności karnej. Dziś całkowicie zrozumiałem swoje niewłaściwe stanowisko w tej kwestii i dlatego pragnę, tak jak i w innych sprawach, mówić tylko szczerą prawdę".