Reisereportagen / reportaże z podróży

Miałem nieprzyjemność płynąć Drawą w jeden z weekendów dwa lata temu. - Niech pan ruszy jak najwcześniej, na jutro sprzedałam tyle biletów, że znów będą korki - uprzedziła mnie miła pani w kasie Drawieńskiego Parku Narodowego, kiedy zorientowała się, że jestem samotnym turystą, który chce się zrelaksować. Pobudka niemal o świcie niewiele dała.

W niedzielę zakończyła się jedna z największych, a według niektórych największa impreza podróżnicza w Polsce - piąta edycja Gryfińskiego Festiwalu Miejsc i Podróży „Włóczykij”. 11 dni spotkań z globtroterami, pełnych opowieści, filmów i slajdów, a to wszystko okraszone niepowtarzalnymi dokumentami Wernera Herzoga, wystawami, degustacją kuchni - tym razem francuskiej i niemieckiej (a za Odrą także polskiej) oraz muzyką, którą trudno usłyszeć w radiu i telewizji. Impreza rozrasta się, pączkuje i niełatwo sobie wyobrazić, jak - przy zachowaniu tej tendencji - będzie wyglądać za rok.

- Nawet gdyby terroryści wysadzili budynek GDK, to i tak będziemy robić Włóczykija, choćby na Międzyodrzu - powiedział w czwartek podczas rozpoczęcia V Gryfińskiego Festiwalu Miejsc i Podróży „Włóczykij” pomysłodawca i główny organizator - Przemek Lewandowski. Podkreślił, że jest to impreza, która w całej Polsce kojarzy się właśnie z Gryfinem.

Wo sich die Eltern kennen und lieben lernten, da will sie hin, Familie Kreveler. An die Ostsee, zwischen Stettin und Danzig, nach Pommern. Polnisch spricht niemand aus der Familie, die Eltern sind längst tot, alles was bleibt, sind die Geburtsurkunden und kleine Geschichten von satten Wiesen und Wäldern voll mit Heidelbeersträuchern.