Kurier Szczeciński

Auch wenn ich seit Jahren nicht mehr in Szczecin/Stettin lebe, möchte ich mich zu Wort melden, denn die Angelegenheiten der Polen und der Deutschen, ihre Zusammenarbeit und ihre Aussöhnung waren und sind mir nah. Umso mehr jetzt, da sich die deutsch-polnischen Beziehungen normalisiert haben, wir gemeinsam der Europäischen Union angehören und wechselseitig so viel Nutzen aus der intensiv betriebenen Zusammenarbeit ziehen, insbesondere im Bereich des Handels und der Wirtschaft.

W czterech środowych wydaniach „Kuriera Szczecińskiego” drukowaliśmy artykuły poświęcone pałacykowi w Kulicach pod Nowogardem, który do 1945 r. był własnością rodu Bismarcków, a dziś należy do Uniwersytetu Szczecińskiego. Po wojnie był własnością pegeeru, potem popadł w ruinę, po 1990 roku został odbudowany z inicjatywy Philippa von Bismarcka, a w 2002 r. przekazany uniwersytetowi za symboliczną złotówkę.

Mit wachsender Sorge verfolge ich die Diskussion über die Stiftung Europäische Akademie Külz-Kulice in Kulice/Külz, die in letzter Zeit im „Kurier“ ausgetragen wird. Diese wichtige – und manchen Stimmen zum Trotz – verdienstvolle Institution könnte es schon bald nicht mehr geben, denn die Stettiner Universität plant den Verkauf des Külzer Gutshauses, das eine der Residenzen der Familie von Bismarck war und gegenwärtig Sitz der Stiftung ist.

Tydzień temu „Kurier Szczeciński” opublikował artykuł „Dlaczego Polacy i Niemcy, osobno, ale wspólnie, zmarnowali ideę Kulic?” Jego autor, prof. Edward Włodarczyk, jest rektorem Uniwersytetu Szczecińskiego, a z wykształcenia historykiem, mającym na swoim koncie uznany dorobek naukowy.

Z przykrością muszę napisać, że niestety autor, zamiast wyrobić sobie własną opinię
o sprawie, opartą na wnikliwym studium dokumentów, przeinacza fakty i powtarza znane od lat argumenty przeciwko Fundacji Akademia Europejska Kulice-Külz, wydumane kiedyś przez